گر مرد رهی

امروز، اولین حضور رسمی‌ام در جلسه گروه معماری و شبکه دانشکده کامپیوتر بود. رییس گروه (آقای دکتر صاحب‌الزمانی عزیز) من رو با این شعر معرفی کرد:
گر مرد رهی میان خون باید رفت،
وز پای فتاده سرنگون باید رفت،
تو «پای به راه» در نه و هیچ مپرس،
خود راه بگویدت که چون باید رفت

دلم سخت لرزید ...