روزگار

به نظر می‌رسه که موقعیت دکتری اینجا داره جور می‌شه. خوشحالم از این مساله و از اینکه به اهدافی که در فکر دارم نزدیکتر می‌شم. و این بار هم چون همیشه خیام عزیز از ذهنم گذشت و بهم گوشزد کرد که:
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک برآمدیم و بر خاک شدیم