معلم

اگر قرار باشد از بین معلم‌های زندگی‌ام یک نفر را به عنوان تاثیرگذارترین آنها انتخاب کنم، بدون هیچ شکی،‌ انتخاب من، آن معلم ساده ۲۹ ساله‌ای است که ۴۷ سال پیش در همین روزها با «موج‌های ارس به دریا پیوست». او معلمی بود که به من آموخت چگونه معلمی باشم. به اسطوره‌سازی و شعاری حرف زدن علاقه‌ای ندارم، اما صمد بهرنگی معلمی بود که ژرف‌ترین تاثیرها را در زندگی من گذاشت. گاه عمیق‌ترین تاثیرها از «ساده‌ترین» جملات به وجود می‌آید. سال‌های سال این جمله او بر دیوار اتاقم نقش بسته بود، جمله ساده‌ای که راه زندگی را در خود نهفته بود: «مرگ خيلی آسان می‌تواند الان به سراغ من بياد، اما من تا می‌توانم زندگی كنم نبايد به پيشواز مرگ بروم. البته اگر يك وقتی ناچار با مرگ روبرو شوم، كه می‌شوم، مهم نيست، مهم اين است كه زندگی يا مرگ من، چه اثری در زندگی دیگران داشته باشد».